I began to be interested in language and migration when my parents emigrated to Ireland in 2005. At the time, I was almost 16 and I did not want to go with them – I insisted to stay with my grandparents. For several years, also later during my studies when I lived independently, I visited Ireland several times each year. I travelled a lot across Ireland with my parents and thanks to that I felt I knew the country very well and that Ireland became close to my heart.
Yet, I was still not ready to emigrate. My studies of Polish philology deepened my linguistic interests and I dedicated my BA and MA theses to “Ponglish” (the mixed language that includes elements of both Polish and English) and bilingualism of Polish children living in Ireland and in Great Britain.
In order to collect my research material, I visited several Polish complementary schools, I talked to teachers, parents and children of Polish descent. Everyone had different stories, views, experiences.
After graduation, I decided to move to Ireland, where I currently work as a teacher in Polish complementary schools. Shortly after my arrival, my daughter was born and I understood that, despite this seemingly good knowledge of the Irish reality, moving to a new place and bringing up a child with two languages can be a challenge.
I started writing a blog because I wanted to share my knowledge, opinions, experiences and I am always happy to hear other people’s views.
I know that many migrant parents need support, reliable knowledge, advice and they are interested in language and migration. I write my blog for parents, teachers and to all the people who are interested in child bilingualism & biculturalism and on Polish as a heritage language.
In my blog posts, I always stress the fact that bilingualism is an investment for life and that it should be built on the family’s respect for both countries, both languages and both cultures.

Agnieszka Pędrak
www.bilingualmind.com

---

Zaczęłam interesować się językiem w kontekście emigracji, kiedy moi rodzice wyemigrowali do Irlandii w 2005 roku. Miałam wówczas blisko 16 lat i nie chciałam wyjechać z nimi – uparłam się, że zostanę z dziadkami. Przez kilka lat, już później mieszkając samodzielnie w trakcie studiów, odwiedzałam Irlandię kilka razy każdego roku. Dużo podróżowałam po wyspie z rodzicami, co sprawiło, że czułam, że znam te kraj jak własną kieszeń i że jest mi on bliski. Wciąż nie byłam jednak gotowa na przeprowadzkę. Studia polonistyczne pogłębiły moje zainteresowanie językoznawstwem, a swoje prace dyplomowe poświęciłam właśnie językowi Polaków za granicą (językowi mieszanemu, zwanemu „Ponglish”) i dwujęzyczności dzieci polonijnych w Irlandii i Wielkiej Brytanii.
Kiedy zbierałam materiał do badań, odwiedziłam kilka polskich szkół sobotnich, gdzie rozmawiałam o dwujęzyczności i języku dziedziczonym z rodzicami, nauczycielami, uczniami
polskiego pochodzenia – dzięki temu poznałam przeróżne doświadczenia tutejszych Polaków, a temat dwujęzyczności jeszcze bardziej mnie zainteresował. Po ukończeniu studiów
zdecydowałam się wyemigrować do Irlandii, gdzie obecnie uczę języka polskiego w polskich szkołach sobotnich. Niedługo po przylocie na Zieloną Wyspę urodziła się moja córka.
Zrozumiałam wtedy, że mimo pozornie dobrej znajomości realiów życia w Irlandii, emigracja i wychowywanie dziecka za granicą wciąż mogą być codziennym wyzwaniem. Zaczęłam pisać bloga, bo lubię dzielić się swoimi przemyśleniami na temat dwujęzycznego wychowania i jestem ciekawa doświadczeń innych polskich rodzin za granicą. Wiem, że jest wielu rodziców-migrantów, którzy potrzebują wsparcia, rzetelnej wiedzy, porady albo po prostu chętnie dowiedzą się czegoś nowego o dwujęzyczności. Mój blog skierowany jest zarówno do rodziców, opiekunów i nauczycieli dzieci dwujęzycznych, jak i do wszystkich osób, które interesują się dwujęzycznością, wychowaniem dwujęzycznym i językiem polskim na świecie. W swoich tekstach zawsze podkreślam, że dwujęzyczność i dwukulturowość są „inwestycją” na całe życie, a dwujęzyczne wychowanie powinno opierać się na szacunku całej rodziny wobec obu krajów, języków i kultur.

Agnieszka Pędrak
www.bilingualmind.com